Edebitahlil

Terkibi Bend (9. Bend) Pek rengine aldanma felek eski felektir Zîrâ feleğin meşreb-i nâ-sâzı dönekdir Yâ bister-i kemhâda yâ vîrânede cân ver Çün bây ü gedâ hâke berâber girecekdir Allah’a sığın şahs-ı halîmin gazabından Zîrâ yumuşak huylu atın çiftesi pekdir Yakdı nice cânlar o nezâketle tebessüm Şîrin dahi kasd etmesi câna gülerekdir Bed-asla necâbet mi verir hiç üniforma Zer-dûz pâlân ursan eşek yine eşekdir Bed-mâye olan anlaşılır meclis-i meyde İşret Güher-i âdemi temyîze mihekdir Nush ile yola gelmeyeni etmeli tekdîr Tekdîr ile uslanmayanın hakkı kötekdir Nâ-dânlar eder sohbet-i nâ-dânla telezzüz Dîvânelerin hem-demi dîvâne gerekdîr Afv ile mübeşşer midir ashâb-ı merâtib Kânûn-ı cezâ âcize mi hâs demekdir Milyonla çalan mesned-i izzetde ser-efrâz Birkaç guruşu mürtekibin câyı kürekdir Îmân ile dîn akçedir erbâb-ı gınâda Nâmûs u hamiyet sözü kaldı fukarâda                                       Ziya Paşa Günümüz Türkçesiyle Dünyanın rengine pek aldanma, dünya yine eski dünyadır, zira dünyanın uygunsuz yar…

Terkib-i Bend (4. Bend) Bir katre içen çeşme-i pür-hûn fenâdan Bâşın alamaz bir dahî bârân-ı belâdan Âsûde olam dersen eğer gelme cihâne Meydâne düşen kurtulamaz seng-i kazâdan Sâbit-kadem ol merkez-i me’mûn-ı rızâda Vâreste olup dâire-i havf u recâdan Dursun kef-i hükmünde terâzû-yı adâlet Havfın var ise mahkeme-i rûz-ı cezâdan Her kim ki arar bû-yı vefâ tab’-ı beşerde Benzer ana kim devlet umar zıll-ı hümâdan Bî-baht olanın bağına bir katresi düşmez Bârân yerine dürr ü güher yağsa semâdan Erbâb-ı kemâli çekemez nâkıs olanlar Rencîde olur dîde-i huffâş ziyâdan Her âkıle bir derd bu âlemde mukarrer Râhat yaşamış var mı gürûh-ı ukalâdan Hâlletmediler bu lûgazın sırrını kimse Bin kâfile geçti hükemâdan fuzalâdan Kıl san’at-ı Üstâd’ı tahayyürle temâşâ Dem urma eğer ârif isen çûn ü çerâdan İdrâk-i me’âlî bu küçük akla gerekmez Zîrâ bu terâzû o kadar sıkleti çekmez Ziya Paşa Günümüz Türkçesiyle Yokluk kanıyla dolu çeşmeden bir damla içen, bir daha bela yağmurundan başını alamaz. Eğer mutlu olayım dersen dünyaya gel…

Hayatı Yazar, şair ve devlet adamı Ziya Paşa, 1829 yılında İstanbul’da dünyaya geldi. Babası, Galata Gümrüğü’nde kâtiplik yapan Ferideddin Efendi, annesi Itır Hanım’dır. Asıl adı Abdülhamid Ziyaeddin’dir. Öğrenimine Kandilli’de başladı. Süleymaniye yakınlarındaki Mekteb-i Ulum-i Edebiye’de devam etti. Özel derslerle Arapça ve Farsça öğrendi. Çalışma hayatına Sadaret Mektub-i Kalemi’nde başladı. 1955 yılında şairlikte ve Sadaret Kalemi’ndeki başarılarından dolayı Sadrazam Mustafa Reşit Paşa’nın aracılığıyla, saraya Mabeyn-i Hümayun Kâtipliği’ne atandı. Bu sıralarda Fransızca öğrendi. Fransızcadan Türkçeye çeviriler yaptı. Bir taraftan şiirler yazıp, çeviriler yaparken diğer taraftan da Encümen-i Şuara toplantılarına katılıyordu. 1859 yılında Mustafa Reşit Paşa’nın ölümünden sonra sadrazam olan Mehmet Emin Ali Paşa’yla anlaşamadığı için saraydan uzaklaştırıldı. Bu sıralarda yazdığı “Terci-i Bend” şiiriyle edebiyat alanında ünlendi. Saraydan uzaklaştırıldıktan sonra önce Atina elçiliğinde gö…